Deze blog gaat verhuizen

Ja, je leest het gewoon goed hoor. Ik ga verhuizen, nou ja.. wij. Mijn mini-me en ik gaan switchen naar een andere ‘blogging service’.

Waarom?

Ik heb al een tijdje zitten dubben om over te stappen met mijn blog, maar omdat ik bij verschillende sites, zoals Twitter en Blogsociety ingeschreven sta als www.agoldenbrickroad.blogspot.nl, leek het me een gedoe en niet handig om die namen weer te veranderen, ook al is het misschien maar een kleine aanpassing. Buiten dat moeten de lezers ook weer wennen aan een nieuwe site.
Maar toen kwam weer dat ene kleine duwtje die ik nodig had. Dit keer was het niet mijn mini-me.

Tijdens een super gezellige, toch-wel-weer-een-beetje-uit-de-hand-gelopen borrel zat ik met mijn klasgenoten in een bar op loopafstand van school (altijd leuk om te weten). We hadden net een uur geleden onze allereerste project van het jaar afgesloten en dat moest natuurlijk gevierd worden met een ijskoud biertje en een heerlijk wijntje.
Ik sprak met iemand die een tien keer betere en bekendere blogger is dan ik. Ze gaf me wat tips wat me zeker heeft geholpen.
Ook vertelde ze me dat ik, als ik er meer uit wilde halen, beter kan switchen of een eigen domein zal moeten aanmaken. Over het hebben van een eigen domein ben ik nog een beetje onzeker over, maar dat kan weer mijn volgende lange termijn doel zijn. Wie weet hoe goed het zal gaan. Ik moet sowieso nog veel leren. Maar daarom blijf ik ook schrijven.

Dus heb ik er nog een goed nachtje over geslapen. Misschien twee want na de borrel zijn we Amsterdam in gegaan en was ik opeens te vinden in Paradiso. Ja zo zwak ben ik.. en gezellig. 

Ik was al ontevreden over de look van mijn blog op blogger en veel kon ik er eigenlijk niet aan veranderen. Dus ja. Toen heb ik de stap maar gewoon genomen.

Wat gaat er veranderen?

1. Omdat ik dus verschillende interesses heb, wordt dat verdeeld in pagina’s bij het kopje ‘menu’.

Een aparte pagina voor fotografie, een aparte voor mijn bucketlist en op de startpagina mijn random verhaaltjes en god knows waar ik dan weer over ga schrijven. Het is de bedoeling dat ik mijn blog iets beter ga indelen en op die manier laat zien wat je op mijn site kan vinden en waar.

2. Mijn spelling blijft nog altijd een dingetje. Ik zal altijd eerlijk toegeven dat ik daar geen held in ben, maar ik doe mijn best. Daarom zal ik het eerst drie keer door de spellingcheck halen en pas daarna posten. Wat ik ook al zei, schrijven leer je door te schrijven. En verhaaltjes vertellen doe ik al sinds ik kan schrijven. Natuurlijk ook praten, maar je snapt denk ik wel wat ik bedoel. En dat is wat mij Cherell maakt. Namelijk mijn eigen manier van schrijven.

3. En dan de look. Dit is een van de main reasons waarom ik verhuis. Ik wil één soort stijl aanhouden. In mijn foto’s, mijn verhaalindeling.. gewoon alles op de nieuwe site.

4. Laatste reden: het wordt voor jullie ook veel makkelijk. En dat is het op een na belangrijkst. Kwaliteit van mijn passie staat natuurlijk op nummer 1.

En wanneer?

Ja. Dat moeten jullie natuurlijk ook weten. Vanaf 1 december zal ik definitief zijn overgestapt.

En dan nu.

Heb je zo lang al mijn bullshit gelezen en nog weet je niet naar welke service ik verhuis.
Thun thun thuuuun!..

www.agoldenbrickroad.wordpress.com

Neem gerust alvast een kijkje. Het is nog in onderhoud, maar spieken mag wel.
Maar alleen omdat jij het bent. 

Het nut van dagboeken zoals Elke dag een Vraag

Ergens in 2014 liep ik rond in een Kiosk in Utrecht om mijn tijd een beetje te verdoen. Misschien wel een van de beste oplossingen als je op je trein staat te wachten. Na een beetje hersenloos rond te hebben gedwaald vond ik een boek waarvan ik trouwens zeker weet dat ze het nog steeds verkopen. Namelijk een dagboek voor 5 jaar genaamd 'Elke dag een Vraag'. Ik bladerde er even in en zag dat er op elke dag van het jaar een andere vraag werd gesteld. Wat dus super logisch klinkt. Maar ik dacht ik zeg het even voordat je het niet snapt.

Ontwerp omslag & binnenwerk: Riverside Studio,
Julie Bergen

Dus mijn mini-me schreeuwde het uit. 'Oh my god, koop het!' Maar aan de andere kant wist ik dat ik het boek misschien maar voor twee weken ging gebruiken en dat het daarna langzaam zou verdwijnen tussen de rest van mijn onafgemaakt notitieboeken.

Mijn voorspellingen waren natuurlijk meer dan waar.

Ik ken mezelf. Dag boek en weggegooid geld. 

(Ook al was het geen hele dure aankoop.) 

Maar zoals alle beginnende en gevorderde, warrige schrijvers met onafgemaakte of juist uitgekauwde notitieboeken, zocht ook ik weer even naar vervelingsvoer tussen de boeken. 'Kijk daar is ie weer! Kijk er even in. Echt leuk'. fluisterde dat wijfie weer in m'n oor. En dat deed ik.

Eigenlijk vond ik zo iets best nerdie. Schrijven in een dagboekje. Waarom zou je dat nou doen? Alsof ik niets beters te doen heb. Mijn negatieve mood stopte eindelijk toen ik door het boekje bladerde. Ik vond wat antwoorden van mezelf. En inderdaad, ik was gestopt met schrijven na twee weken. 

En nu ga ik je het positieve uitleggen. 

Ik las eerst de vraag van het boekje en daarna mijn antwoord. Eerlijk gezegd vond ik juist heel leuk om te lezen hoe ik vorig jaar dacht over bepaalde dingen. En dat is nu juist het punt wat velen van ons niet snappen. Wat voor nut heeft het om elke dag wat op te schrijven? Nou. Dan zal ik je eens even vertellen. 

Je kunt het een beetje vergelijken met een zelfreflectie. Daarom zijn die vragen juist zo goed. Het zal je serieus verbazen hoe je een jaar geleden dacht over iets. En als jouw antwoord nog steeds hetzelfde is betekent dat ook weer wat. 

Het laat je lachen om je domme antwoorden van toen en het laat je weer opnieuw nadenken over wat je doelstelling bijvoorbeeld voor vandaag is.

Leuk en leerzaam. 

De vraag van vandaag. 

Dan ben je natuurlijk wel benieuwd naar wat voor soort vragen er worden gesteld. De vraag van vandaag luidt dus als volgt!

4 november: 'Waar kun jij helemaal jezelf zijn?'

Denk daar eens over na. 

Doei. XXX.

Bucketlist #66 Een pompoen uitsnijden voor Halloween

Ik hoor er al een paar lachen. 'Ha. Waarom staat dat nou op je bucketlist?' Nou anders tel jij even de  aantal Nederlanders die een pompoen uitsnijden voor Halloween. Mijn mini-me stelde me dezelfde vraag. Mijn antwoord: 'Omdat ik dat gewoon een keer wil doen.' En dat is het juiste antwoord. 

Maar wij vieren toch geen Halloween?

Niet iedereen hier in Nederland inderdaad. Maar het komt wel steeds vaker voor dat wij aan Halloween doen. Het is net een soort pré Sint Maarten. We stappen langzaam de donkere en koude dagen weer in en dat kan je het beste doen met wat leuks zodat je toch wel een beetje zin krijgt in de rommelige herfst en koude winter. Bovendien doen nu zelfs alle pretparken mee aan Halloween. Natuurlijk is het super leuk en keihard lachen als je vriendinnen zeven kleuren schijten in hun broek van een zombie, maar verdiep je toch nog een ini-mini beetje in Halloween zelf. Het is best leuk. En nee je hoeft geen expert te worden. Maar het is wel leuk om te weten waarom men nou eigenlijk een pompoen voor de deur zet.

Nou, waarom dan?

Het is best een leuk verhaal, maar je moet niet vergeten dat Halloween niet alleen om de Jack'o'Lantern (pompoenhoofd) gaat. Lees eens iets over de Allerheiligenavond, Trick or Treat of de verkleedfeesten. 

Maar.. daar heb ik het nu niet over. Ik heb het over pompoenen.

Jack was een Smid die steeds lastig werd gevallen door de duivel vragend om de ziel van Jack, maar Jack gaf nooit toe. Op een dag stelde de duivel weer dezelfde vraag en Jack zei dat hij in een boom moest klimmen om een appel voor hem te pakken. Dat deed de duivel. 

Toen Jack naar de boom liep, waar de duivel een appel aan het uitzoeken was, sneed hij een kruis in de bast van de boom zodat de duivel er niet meer uit kon. Toch vroeg de duivel aan Jack hem te bevrijden. Dat deed Jack op één voorwaarde, om hem voor eeuwig met rust te laten. De duivel hield zijn woord.

Toen Jack jaren later overleed was hij niet welkom in de hemel omdat hij met de duivel had geheuld. 

Maar ook was hij niet welkom in de hel, omdat de duivel Jack had belooft hem voor eeuwig met rust te laten. Zijn ziel was gedoemd eeuwig rond te dwalen op aarde. De duivel worp Jack nog een brandend kooltje toe om zijn weg in het duister te vinden. Dit stopte Jack in een uitgeholde knol zodat het langer kon gloeien. 

En daar komt het verhaal volgens de legende van de uitgeholde pompoen vandaan. (pompoenen waren trouwens beter voor de Halloweenvierende omdat ze in overvloed waren en makkelijker te snijden.)

Weer wat geleerd vandaag!

Mijn ervaring

Super grappig natuurlijk. Ik schrok me dood toen ik de binnenkant van de pompoen zag. Allemaal slierten. BAH!

Look at this shit! 

Ik had nooit verwacht dat het uithollen best lastig kon zijn. Maar hey. It was worth it. Ik ben best trots op mijn allereerste uitgeholde pompoen. 

Nu mag ik bij deze zeggen dat ze de kinderen op de basisscholen ook pompoenen moet laten uithollen in plaats van eikeltjes te gaan zoeken in het bos tussen de hondenpoep. Ook leuk en leerzaam natuurlijk. En niet te vergeten, ook een leuke taak voor mama die vieze doodoo onder je schoen vandaan moet halen. 

En dan denk je als docent, 'ja dikke ** teveel werk'. Nodig mij maar uit. Ik kom je wel helpen. Ook al denk ik dat de kindjes nachtmerries krijgen van de binnenkant van een pompoen. Whatever. Suck it up kid! Als ik het kan, kan jij het ook.

Maar alles bij elkaar was het me een dagje wel. De voortuin even opgeknapt en tada! Helemaal herfst-klaar. En ik ook!

[Blogstruggles] Waarom ik niet kan kiezen.

Nu heb ik al een paar blog posts geschreven. Maar volgens mij weet geen een lezer wat nou precies het hoofdonderwerp is van mijn blog.
Mijn interesses gaan van koekjes naar fotograferen. Natuurlijk kan je dat een beetje samenvoegen, maar bij koekjes gaat het om het bakken en proeven. Bij fotograferen juist om het beeld.
Ik hou van schrijven, maar ik snap dat jullie, mijn lezers, een beetje confused zijn over mijn hoofdonderwerp. Geef niet. Ik ook.

What the hell am I talking about?

'Oh dit is leuk... oh dit is ook leuk...' Ja. Zo gaat dat bij mij. Vaak schrijven mensen over iets waar ze gepassioneerd over zijn. Dat doe ik ook. En alles wat ik doe vind ik even geweldig. 

Maar nu wordt het tijd dat ik mijn uitprobeersel-blog wat ga verfijnen. Laten we het weer een beetje bijslijpen. Ik merk dat er genoeg lezers voorbij komen, ook al zijn het er geen honderden per maand, ik blijf schrijven omdat ik het supergeweldigvetcool en rustgevend vind. En daar doe ik het in eerste instantie voor. 

Lifeblog

Ik begon goed. Ik vertelde over een stukje uit mijn leven wat ik graag met jullie wilde delen omdat ik wist dat ik niet de enige was met die struggles. (Vergeten? Lees mijn blog post Vandaag ben ik tegelleger.) Vervolgens ging ik van de hak op de tak met mijn posts. Not good!
Maar wat moet ik nou met zoveel interesses? Ik heb dagen met deze gedachte rondgelopen en ben tot de conclusie gekomen dat ik het iets meer moet gaan betrekken in mijn leven. Het mag wat persoonlijker.
Daarom heb ik gekozen voor een lifeblog! Dagelijks houd ik me bezig met de dingen waar ik inderdaad over heb geschreven. Maar ik moet ze een categorie geven. Hobbies, stijlen, bakken&koken etc. Er moet een rode draad komen in mijn posts.

En daar ga ik voor zorgen. Ik ben geen pro blogger. Dat hoeft ook niet. Misschien kan ik je juist op die manier inspireren. Want iedereen kan wat ie wilt. Je moet het alleen doen en niet bang zijn om te vallen.

Zo slijt je jouw dagen met je girls (Toen en nu)

Je zult wel denken. 'Zo oud ben je niet Cherell, met je toen en nu.' Ja I know. Maar lees nou! Je moet me een beetje gelijk geven. Het chillen was 5 jaar geleden toch anders dan nu. En niet alleen omdat we onze vleugels uit slaan en ouder worden. Nee. Er is veel meer komen kijken in het leven van 2015. Het leven is een lange wandeling en je komt van alles tegen. De bomen naast je pad blijven groeien tot het eind.

WTF is Tetris?

Natuurlijk is het niet te vergelijken met 15 jaar geleden. Vooral niet voor de mensen die nu opgegroeid zijn. Vroeger speelden we veel meer buiten of verzonnen we zelf spelletjes. Maar nu zitten veel kinderen liever op hun Ipad of Playstation in plaats van de zon op te zoeken 'Mam ik kan mijn scherm zo niet zien!'. Eigenlijk mag ik niet klagen en dat doe ik ook niet.. een beetje dan. Maar op het moment dat de Gameboys betaalbaar en populair werden wilde ik er ook een en lieg niet, jij ook! Het ligt niet altijd aan de kinderen en de opvoeding, maar de gadgets die onze levensstijl veranderen. En dat is toch ook wat we willen. Groeien.

Van koffie naar Mc Donalds

Nu kwam ik op een supervette, grappige, leuke idee om een van mijn liefste vriendinnetjes te vragen of ze een middagje met me naar Moccamore wilde gaan voor een kop koffie. Het idee was om daar samen een blogpost te schrijven, maar ons kennende is het geen Moccamore met witte chocomelk latté geworden. Maar Mc Donalds en vervolgens De nieuwe bibliotheek van Almere. '#NERD'.

Maar hier kwam ik niet voor...

Ja sorry. Samen met m'n sister from another mister (en mother) hebben wij een tafel en vier stoelen ge-owned in de mega bieb van Almere. Het duurde even maar we zijn er uit. Hier ons gouden lijstje met 'How to spend time with your girls'. Because you don't have to walk alone on your golden brick road.
Have fun my darlings.

10 standaard dingen die je doet met je vrienden/vriendinnen

1. Samen wat gaan drinken in de stad.
2. Bij elkaar logeren en de hele avond kletsen tot jullie in slaap vallen.
3. Samen shoppen.
4. Op vakantie gaan.
5. Naar de bios.
6. Uit eten.
7. Bij elkaar chillen. (Just chilling on the couch you know)
8. Filmavond-marathon-half-in-slaap-vallen-want-eigenlijk-ben-ik-wel-moe. Uiteindelijk maar 1 film.
9. In de zomer naar het strand gaan.
10. Samen in een studentenhuis wonen. Moet je beiden wel studeren. Anders is het ook niks aan.

10 dingen die ik heb gedaan met vriendinnen

1. Naar de dierentuin
2. Naar Londen
3. Met een meidengroep naar Kos
4. Samen een feest geven
5. Zelfde opleiding beginnen en afronden
Leuk verhaaltje: Toen Auvy (waar ik deze post mee schrijf) en ik begonnen met de opleiding MBO Junior Producer 4 (wat nu Media Management heet) kenden we elkaar nog niet, maar het leek alsof we al jaren vriendinnen waren.
6. Scooters rijden. (En soms bijna vallen)
7. Bij elkaars familieleden eten en nieuwe dingen uitproberen.
8. Uitgaan in andere steden.
9. Uren skypen (als we toch al aan het bankhangen zijn) en elkaar grappige youtube filmpjes sturen.
10. In een café, lunchroom or whatever zitten en mensen bekijken. Zeg niet oh! want wedden dat jij het ook grappig vind? 

10 So 2015-into-the-future dingen die je kunt doen.

1. Youtube avond houden met een grote vetmakende bak Ben&Jerry ijs.
2. Met je studenten-ov zo ver mogelijk reizen en daar overnachten.
3. Online shopdag (Auvy speciaal voor jou)
4. 'I'm in' tickets proberen te winnen via de app en gratis feesten
5. Neem een selfiestick mee en houdt een gekke shoot op plekken wat je mooi vind of waar jullie nog nooit zijn geweest.
6. Een cupcake-versier wedstrijd houden en achteraf die van elkaar proeven. Tot dat jullie misselijk zijn... Nee grapje.
7. Popcorn Time/Netflix avondje (genoeg series te vinden)
8. Srprs.me. (Wil je even weg, maar weet je niet waar naar toe en hou je van avontuur? Dan is dit misschien iets voor jou en je girls! Interesse? hier de site.
9. Kijk eens een keer op vakantieveilingen voor wat meer inspiratie en spontane dagjes weg.
10. Een festival in het buitenland. (Het wordt nu weer koud buiten. Maar het blijft een leuke zomer idee.)

Heb je meer leuke ideeën, opmerkingen of wil je gewoon wat kwijt. Laat het me dan weten.

My Favorite Quotes

Quotes vindt je tegenwoordig op bijna elk social media platform. Instagram, Twitter, Tumblr and so on.
Persoonlijk vind ik dat veel quotes nergens op slaan. Maar eerlijk, soms kriebelt er wel iets als je een quote leest. 'Oh my god! I'm so gonna share this!' 

Dus hier wat van mijn favoriets quotes die mij soms dat ene duwtje geven om wat te doen of door te gaan waar ik mee bezig ben. Hope you'll do that too. 

Ook al vind ik Miley niet altijd een goed voorbeeld voor de jeugd van tegenwoordig, (want dat wordt vaak van artiesten verwacht kuchkuch*) moet ik wel zeggen dat ze dit wel goed heeft verwoord. You damn right girl!  

<3

The little things of Amsterdam

Nu heb ik het vooral over de leuke dingen die je kan doen in het leven. Maar vandaag post ik een bericht over de leuke dingen die je kunt zien! Je hoeft niet ver te reizen om dat te kunnen. Je moet alleen goed kijken. Ga een dagje naar een andere stad, bekijk de dingen eens anders of loop dat koffiehuisje in waar je altijd naar binnen zit te gluren.

Amsterdam is één van mijn favoriete plekjes. Ook al loop ik hier al wat jaren rond, toch blijf ik me verbazen. 

Waarom? See for yourself! 

Wat een troep!

Nee geen troep. Ook niet prachtig. Maar wel puur Amsterdams.
Wil je een keer lekker fietsen over de mooie bruggetjes en langs de grachten? Wacht tot een junkie naar je toe komt. Lekker goedkoop. Maar hij jat het waarschijnlijk wel weer terug. 

Roekoe bitch!

They are everywhere!
Die brutale dikke vogeltjes vliegen zo over je hoofd. Vroeger kon nog op de Dam een zakje vogelvoer kopen. Nu pikken ze je Churros.

'God loves you'

Maar dat weten we. 

Ben je net van de duiven af. Komen deze lieftallige mensen. Maar ook dit vind ik typisch Amsterdams. Om van te houden. Als je ze maar geen vragen stelt. Dan mis je zeker de rondvaartboot.

Entertain me!

Loop dan naar de Dam. Genoeg te zien.
De weg heen is al bijzonder. Laat staan de plek zelf. Het is zelfs zo bijzonder dat Batman en De Dood samen selfies staan te maken met toeristen! 'Whuuut?' De liefde is zo hoog. 

En niet te vergeten deze meneer met z'n bellen. #Art

Dagje Amsterdam?

Dat kan!
Ben je nog niet heel bekend. Ik zeg Google!
Hier een klein lijstje met 'Must see when I'm in Amsterdam': 

- Body Worlds

- Pannenkoeken eten en varen

- Canal Cruise (Je hebt er meerdere)

- Amsterdam Dungeon 

- Madame Tussauds

- Escape World

Denk je neeeh. 'Niet mijn ding'. Dan zoek je het maar zelf uit! Via dagjeweg.nl!

Heb je zelf nog iets waarvan je zegt 'Hallo! Dit ben je vergeten!' geef het maar door.

Column 'De klok tikt thuis wel heel snel'

Als schoolopdracht moest ik een column schrijven. Het leek me leuk om mijn allereerste column tijdens de opleiding Crossmediale Communicatie te posten. Eens zien wat jullie er van vinden.

Have fun!

Bucketlist: Werken in het buitenland. Maand 2

Chateau Cazaleres

 

Hoe snel de twee maanden voorbij zijn gegaan is onbeschrijfelijk. 

De schoolboeken zijn weer opengeslagen, Eastpak tassen de kasten uitgetrokken of de Michael Kors tassen (Ja ik denk ook aan jullie), en er is weer veel te veel geld uitgegeven aan schoolspullen die we waarschijnlijk toch niet gaan gebruiken.
Ook ik zit alweer iets meer dan een week in de geweldige schoolbanken van Inholland.
Het harde werken aan projecten en leren voor tentamens is weer begonnen! Joepie...

Maar toch, als de docenten weer onzin staan uit te kramen omdat ze hun lesuren moeten vullen, vallen mijn gedachtes toch nog even terug naar Frankrijk en de avonturen die ik heb meegemaakt op de werkvloer, maar vooral die buiten werktijd. Want wat je met een groep mensen (die in hetzelfde schuitje zitten) mee zal maken, zal je nooit ergens anders zo meemaken.
Ben ik blij dat ik de stap heb gezet om voor een langere tijd naar het buitenland te gaan? Ja! Scheet ik zeven kleuren? Ik noem het meer 'spanning'. Zou ik het zo over doen? Hell yes!

Go with the flow!

In mijn vorige blogpost schreef ik vooral over de omgeving en het dorpje. Maar nog niet waar ik zelf verbleef, hoe mijn dagen er uit zagen en hoe ik dat heb ervaren.
Dus. Schijt jij ook een beetje om in je eentje naar het buitenland te gaan, maar wil je toch heel graag? Misschien is dit wel nog een duwtje in je rug.

Welke bed kies jij?

Hoe vet is het om te zeggen dat je voor twee maanden in een kasteel hebt geslapen. Super vet natuurlijk. Ik voelde me even een prinsesje toen ik het zag. Maar dan ook heel even.
Hoe ik de trappen met mijn grote, zware koffer heb overleefd zal ik je maar niet vertellen. Maar het heeft een tijdje geduurd voordat ik helemaal boven was. Samen met twee collega's hadden we de bedden voor het kiezen. Maar liefst tien bedden stonden onopgemaakt in de slaapzaal. Hoewel er al mensen voor een langere tijd verbleven in het prachtige chateau, was deze zaal leeg. Ze sliepen namelijk met z'n allen in een andere kamer schuin tegenover de slaapzaal. In het begin moest ik erg wennen aan de krakende houten vloeren en de roodgeverfde balken, maar hoe langer ik hier verbleef, hoe meer ik van deze zaal begon te houden. Een dag later werd onze slaapzaal gevuld met nog meer zielen en uiteindelijk waren bijna alle bedden vol. Op twee na dan. Daar hadden wat slimme sjakies een tweepersoonsbed van gemaakt.
Ik had gekozen voor een bed in de hoek. Zo had ik mijn eigen plekje en hoefde ik niet elke avond te schrikken als ik me naar links of rechts zou draaien. Tjah. Je zal je verbazen hoe uitgebreid mensen kunnen slapen. Rechts naast mij stond het 'balkon'. Je kon er niet echt op staan. Maar je kon zeker genieten van alle mensen bij het zwembad, de tennisbaan, een stukje van het terras van het restaurant en de poolbar.

Op een avond kwam ik de slaapzaal in om me om te kleden na het werk en wat ik daar aantrof was geniaal. Om de zaal wat meer op te fleuren hadden twee lieve collega's/vriendinnetjes wat spullen uit de 'soort van' woonkamer gehaald. Er lag een mat, een Budhabeeld waar ik nog steeds heel hard om moet lachen, neppe bloemen op de rode balken en waar ik naar bleef kijken waren de twee grote planten om de deuren van het balkon open te houden. Je maakt uiteindelijk je eigen plekje. Je eigen thuis voor twee maanden.

Maar je moet natuurlijk ook werken?

Ja zeker. En dat heb ik ook gedaan. Op de dinsdag begon onze lange werkweek. A la carte avond. Het restaurant binnen werd niet vaak gebruikt. Hallo je bent in Frankrijk! Ja. En in Frankrijk kan het ook heel hard regenen. Vraag maar aan de meiden die in het dorpje uit eten gingen en niet meer terug konden omdat het noodweer was. Arme dingen. Ik was aan het werk.
Meestal werd het terras buiten het restaurant gebruikt. Dat is wel iets langer werken. Maar dat maakte mij helemaal niks uit.
We begonnen bijna altijd om 2 uur in de middag. Tafels verschuiven en schoonmaken, dekken, bestek en borden poleren (vlekvrij maken), servetten vouwen en de rest wat komt kijken om het restaurant er zo goed mogelijk uit te laten zien.

Op de woensdag was het barbecue-dag. Alle tafels en stoelen van het terras brachten we vroeg in de ochtend naar voren en zongen hetzelfde liedje. Schoonmaken, dekken enzovoorts. Wil je spieren kweken en genieten van het weer? Go! But remember. Horeca is niet niks! Tijdens de barbecue kwam vaak een band of de lokale dansers genaamd The Eagle Dancers. Chapeau hoe deze mensen de kinderen en volwassenen konden entertainen. Volgens mij heb ik de show iets van zes keer gezien. En elke keer heb ik genoten en gelachen. Ook al moest ik wel oppassen waar ik met mijn dienblad liep. Ik zal ook nooit serveerster worden in zo een chique dinnershow restaurant. Ik ben veel te vaak afgeleid.

Op de donderdag was het ook weer a la carte avond en op de vrijdag was het buffet-avond. Ook op deze dag was het weer slepen en daarna de rest. Er werd een lange tafel neergezet waar serieus heerlijk eten op stond. Ik stond soms te watertanden. En niet alleen omdat ik van te voren gewoon niet goed had gegeten.

Op de zaterdag was het aankomstmenu en konden de gasten een drie gangen menu bestellen waarbij ze bij elke gang twee keuzes hadden.
Zondag was weer de standaard a la carte avond, en toen was de week alweer voorbij. Ik durf het bijna niet te zeggen omdat ik deze dag meestal haat maar, de maandagen waren stiekem het leukst. But hey! Don't blame me. Ik heb Toulouse bezocht, geshopt for life, bij het zwembad gelegen, gezopen en alles wat je tijdens een chille (maandag)vakantie doet.

Nog meer punten op mijn bucketlist! 

Liften. Ja! Ik heb gelift. Niet één keer, maar meerdere keren. In eerst instantie hadden wij er zelf niet aan gedacht. Maar de mensen die al wat meer zomers bij Chateau Cazaleres komen vertelden ons dat de lieve dorpelingen ons best wel een dorpje verder wilden brengen. En zo begonnen de lift avonturen. We hebben in regen, wind, zon, schemer en donker langs de wegen gestaan om van dorpje naar dorpje te liften of zelfs Toulouse. Dit was ook al iets wat mij leuk leek om een keer te doen. Maar ik kan begrijpen dat anderen daar een afkeer voor hebben. Ik heb het in ieder geval gedaan en dat kan ik later ook aan mijn kinderen vertellen. (Goed voorbeeld. Kuch*)

Twee weken na mijn aankomst in Frankrijk kwam mijn familie
nog even langs vanuit Spanje om een hapje te eten. Jammer dat ik
moest werken. Maar ik was blij ze te zien.

Heimwee? Wat is dat?

Ik doe nu wel stoer, maar soms miste ik mijn familie in Nederland wel. Na een paar weken gaat het toch een beetje kriebelen en verlang je diep van binnen naar je eigen bedje. Toch had ik geen problemen met het bed en dat kleine stukje wat ik mijn eigen plekje noemde. Ik had er zo nog een maand kunnen blijven. Maar aan de andere kant was ik zeker blij om mijn zware koffer, dat ik serieus niet dicht kreeg, weer de trappen af te tillen.

De avonden maakten het compleet. Ik moet eerlijk zeggen dat dat de leukste momenten waren. Samen met collega's vierden we feest tijdens de dorpsfeesten, dronken we drankjes en speelden we spelletjes onder het personeelstent, keken we een horrorfilm in de salon, dansten we als stelletje gekken in de kinderdisco, pokerde we wat potjes of zongen gewoon keihard mee aan de bar en de piano.

Natuurlijk waren er wat irritaties en botsingen met bepaalde mensen. Maar dat hoort erbij en dat moet je gewoon accepteren. Ene oor in, andere oor uit. Onthoud de leuke dingen, maar vergeet de mindere momenten ook niet. Daar leer je ook van.

Home sweet home

De spanning die ik in het begin voelde, voelde ik weer op het einde. Wat zal ik treffen als ik aan kom? En dat was geweldig. Een grote groep familieleden waaronder mijn moeder, broertje, ooms, tantes, neefjes en nichtje vulden de aankomsthal met 'Welkom thuis' slierten en hun gejuich.
Wat voelt het weer fijn om thuis te zijn. Maar wat heb genoten!

<3

Bucketlist: Werken in het buitenland. Maand 1

Hoe graag ik elke week een nieuwe bericht op mijn blog had willen posten, zoals je kan zien is het me niet gelukt. De reden is grotendeels dat ik geen tijd had om wat te schrijven. Maar 'kleinendeels' omdat ik het gewoon veel te leuk had met de mensen en gebeurtenissen hier in Frankrijk en ik mijn gedachten er niet toe kon zetten om een goed stuk te schrijven.
Maar nu het regent en ik zin had om onder de dekens te kruipen vind ik dat ik nu best wel tijd heb om de spinnenwebben van mijn laptop af te halen en dan eindelijk een beetje te schrijven. 

de reis heen

Sinds februari stond het al zo goed als vast dat ik voor ongeveer twee maanden zou gaan werken in het buitenland. Tot nu toe een van de grootste punten, oftewel wensen, op mijn bucketlist.
Ik was al een beetje nerveus vanaf de dag dat ik te horen kreeg dat ik was aangenomen. Ik ben namelijk nog nooit zo lang van huis geweest en ik wist natuurlijk niet hoe het zou zijn in Frankrijk. Maar ach! Eens moet de eerste keer zijn toch?!

De dag voor mijn vertrek waren de zenuwen toch wat meer aanwezig dan ik had verwacht. Maar bang was ik nog steeds niet en ben ik ook niet geweest. Het lijkt allemaal misschien iets te spannend, maar als het moment daar is denk je er niet echt over na. Je gaat gewoon. 

Eenmaal daar

Vanaf de douane op Schiphol tot aan nu ben ik niet meer alleen geweest. Twee collega's en ik vlogen op 2 juli samen naar Toulouse, Zuid Frankrijk. We werden opgehaald en hebben ongeveer drie kwartier gereden naar de plaats waar we de komende twee maanden moeten vertoeven. Op dat moment werd mijn mini-me weer wakker en fluisterde zinnetjes in mijn oor zoals. 'Oh Cherell waar ben je toch aan begonnen'. Maar zelfs toen was ik niet bang, maar benieuwd.

Omgeving

Natuurlijk doe je thuis je huiswerk. Ik heb het park misschien wel meer dan tien keer opgezocht om te kijken hoe het eruit zag. Ik heb zelfs op Google Maps een kijkje genomen. Maar toen ik uiteindelijk aankwam op de plaats van bestemming was het toch wat anders dan ik had gezien op internet. Natuurlijk herkende ik wel wat dingen maar in het echt is alles toch anders.

Er is geen stad in de buurt. Het park ligt afgelegen en het dichtsbijzijnde supermarkt, de oh zo bekende Carefour, is 20 minuten met de auto. Gelukkig is er vlakbij een dorpje met een mini supermarktje waar je het een en ander kan kopen. Toch leek me 15 minuten lopen naar het dorpje in het begin toch een hele wandeling, maar echt. Als je niks anders kan is dat toch best dichtbij.
Voor de rest is er maar liefst één, ja echt 1 café genaamd, Chez Karin waar we op de vrijdag avond, als we zin hebben en het niet regent, naar toe gaan.
Laat ik zeggen dat we best in een gat zitten, maar wel in een mooie gat. 

Daumazan Sur Arize

Meer foto's en verhalen

Wat ik al zei. De tijd hier gaat snel en ik word vaak afgeleid. Maar toch zal ik proberen door te schrijven. Voor nu even een begin van mijn avontuur. Deel twee volgt snel.

Chocolate chip cookie Part2 (Nu wel gelukt)

Onderuit gezakt op de bank baalde ik van het weer. De vorige dag was het nog 28 graden en vandaag was de zon nergens te bekennen. Nou ja.. af en toe een straaltje dan.
Ik bekeek mijn blogberichten en hoorde Rudolf van 24Kitchen op de achtergrond praten over zijn bakery programma. 'Bakken hoeft niet moeilijk te zijn.' en ik sprak met hem mee. 'Dus dat Rudolf! Maar je moet het wel leren.' en toen klikte dat lampje boven mijn hoofd weer aan. Mijn mini-me in mijn hoofd werd ook weer wakker en begon weer allemaal verhaaltjes te vertellen. 'Als jij nou ook gaat oefenen met koekjes bakken, kunnen ze ook misschien lekker worden..' 

So I did! En raad eens. Ze waren heerlijk! Heavenly, en het belangrijkst, te pruimen. Mijn tanden braken niet af, je kon er niemand mee doodslaan en ze zagen er ook nog eens goed uit. Het kan natuurlijk altijd beter. Maar soms moet je ook een beetje blij zijn met wat je NU hebt gedaan.
Ben je ook een drama in bakken? Hoeft niet! Zie hier.. mijn manier van bakken.

Spullen voor je koekjes

Die je sowieso nodig hebt:
- 230 gram bloem
- 2 gram zout
- 150 gram roomboter (Laat het gewoon op je aanrecht staan. Moet zacht zijn)
- 1 ei
- 205 gram suiker (Ik deed voor de helft basterdsuiker en de andere helft kristalsuiker. Whatever!)
- 1 zakje vanillesuiker

Wat je er nog bij kan voegen:
- Chocola (Ik koos voor pure chocolade. Ook al houd ik niet van puur. Je merkt er niets van. Maar de smaak is sterker dan melkchocolade)
- Maizena (Als je van die zachte Subway koekjes houdt raad ik je aan om ongeveer 7 gram maizena toe te voegen. Vind je gewoon in de supermarkt)
- Pindakaas (Ik maakte verschillende smaken. Laat de chocolade weg en gooi en een lepeltje pindakaas bij. Is echt lekker! Trust me.)
- Amandel (Voor de paar pindakaas koekjes is het heerlijk om een beetje amandels bij te voegen.. Of niet. Wat je wilt)

Bereiden

1. Doe de oven alvast aan. Wat je straks gaat doen is zo klaar en de oven moet echt voorverwarmd zijn. Anders lukken je koekjes niet. Die moeten maar 8 tot 10 minuten in de oven. Doe maar op 180 graden. 
2. Gooi de boter en suiker bij elkaar en begin lekker te wroeten. Haal eerst je ringen weg, was je handen jij viespeuk en begin dan te kneden. Of je bent daar te lui voor en gebruikt zo een apparaat die je ergens in huis hebt, maar nooit gebruikt. Die ja... 
3. Als dat goed in elkaar zit en een geheel is geworden gooi je de vanillesuiker, ei, zout... nouja gewoon alles bij. Behalve de chocolade! Die doe je als laatst. 
4. Weer kneden.. 
5. En als dat ook weer een geheel is, dan gooi je de chocolade erbij. Moet je eerst even in stukjes hakken als je een reep hebt gekocht....Dus.. Was je handen. En ga hakken. Ben je slim geweest, dan heb je al kleine stukjes chocola gekocht. Een pluim voor jou!
6. Gooi dat er dus ook bij en kneed het laatste beetje. 
7. Trek het uit elkaar en maak er balletjes van als je de koekjes mooi rond wilt.
8. Heb je dat ook gedaan? Dan leg je het bakpapier op de plaat en gooi je daar je koekjesdeeg op. Leg ze wel een beetje uit elkaar, want ze worden nog wat wijder. 
9. Nu stop je ze dus in de oven voor ongeveer 8 minuten. 
10. Klaar? Haal ze eruit, maar laat het maar even een beetje afkoelen. Anders trek je alles uit elkaar. Misschien lijkt het namelijk of ze nog niet gaar zijn. Wedden dat je er met je vinger in hebt gedrukt? Ja he! Ze zijn goed hoor. Wacht gewoon maar even een paar minuten.

En? Hoe smaken ze? Prima toch.
Hier wat foto's van mijn koekjes.

Dit zijn mijn Nutella Chocolate Chip Cookies! In het midden had ik een lepeltje Nutella gegooid. En het was heerlijk!

Pindakaas koekjes met amandelstukjes. 

En die onderste waren de normale Chocolate Chip Cookies... Ja waren. Ze zijn allemaal al op.. Snik*

Pictures of Beautiful Crazy Madrid

Daar ben ik weer. Thuis op de bank, maar geestelijk nog wel een beetje in Madrid.
Ik denk dat jou dat ook wel bekend voor komt. Dat je uit het vliegtuig stapt, de kou van mooie Nederland weer voelt terwijl je door de slurf (dat ding wat aan het vliegtuig vast zit) loopt en denkt 'Shit. Dat is snel gegaan!' Nou precies. Dat had ik dus ook. Ook al duurde mijn bezoek aan Madrid maar vier dagen, het leek alsof wij groepje meiden de vorige dag nog deden alsof het vliegtuig een achtbaan was tijdens het opstijgen. Alsof het allemaal een droom was.

Gelukkig was dat het niet en heb ik super veel foto's gemaakt! Mijn Kodak rolletje zou in ieder geval al twintig keer vol zijn. Fijn dat dat nu is vervangen voor 32GB opslag. Wat hebben we het toch makkelijk.

Afgelopen week heb ik de mooie stad Madrid bezocht. Ik besloot niet alleen vakantie foto's te maken, maar ook voor mijn blog. Mijn impressie van de stad. Dingen die mij opvielen en wat ik mooi vond.
Hier wat mooie foto's van de dingen die je gezien MOET hebben als je Madrid bezoekt.

Enjoy!

De vormen van Madrid

Architectuur

Elke stad heeft zijn eigen vorm. Steden worden soms met elkaar vergeleken, maar ik ben van mening dat geen een stad vergelijkbaar is. Elke stad is anders. Elke stad heeft zijn eigen vorm. Just look closer. 

Kleine schoonheden

Details

Je ziet natuurlijk wel dat er wat verschil in deze schoonheden zit. Maar voor mij was dat zwervers hondje net zo mooi als de leeuw. 

Obsessie voor deuren

Gewoon omdat het kan.

Sta eens stil bij de ontwerpen van een deur. Hoe mooi het eigenlijk kan zijn. Loop door Amsterdam en je ziet talloze mooie ontwerpen. Hoe langer ik door Madrid liep. Hoe meer geobsedeerd raakte in het fotograferen van deze deuren. Helaas kan ik niet laten zien hoe groot de deuren eigenlijk zijn. Maar ik verzeker je dat je je nek kraakt als je er voor staat. Zeg nou zelf. Vet of niet dan!

Fooooood!!!

Vergeet niet te eten. Ik heb genoeg gegeten. Van donuts tot aan kleine, vette worstjes. Check je vingers even voordat je weer aan je camera gaat zitten. Die van mij moest een schoonmaakbeurt hebben na die mini worstjes die je bijna op elke hoek van de straat kan vinden. 

Buen Retiro Park Madrid

Het park van Madrid

Een 1.4 km2 park waar je zeker weten de hele dag kan vertoeven. Bij de ingang zei ik nog, niets wetende, dat het op het Vondelpark leek in Amsterdam. Maar hoe verder ik liep, hoe stommer mijn opmerking was. Ik heb expres ook geen research gedaan naar parken, omdat ik me wilde laten verbazen. 'En was je verbaasd?' Nou en of! Loop verder het park in en je ziet prachtige dingen. Je kan er zelfs bootje varen! Zeker geen Vondelpark. (Vondelpark is ook mooi hoor.)
TIP: Hou je van historie. Lees de informatie over dit park. Leuk om te weten. Wikipedia helpt je altijd

Nog meer omgeving

Van natuur naar reclame en meer

Het was even zoeken naar de juiste winkelstraten vanaf ons appartement, maar uiteindelijk hadden we het gevonden. Er waren hier en daar wat winkeltjes, maar de echte winkelstraat was iets verder lopen dan we hadden gedacht. 

By Night

..Veranderd alles

Zie het verschil van de stad. Niet alleen de omgeving (gebouwen etc) veranderen. Ook de mensen. Opeens kwamen de prostituees overal vandaan! Elke paal had er wel een haha. 

ME

Blije ikke

Kletsen met m'n lieve mams.

Maak je bucket list

In mijn allereerste blogpost 'vandaag ben ik tegellegger', schreef ik onder anderen over het maken en nakomen van een bucket list.

In het begin had ik er misschien een beetje een hard hoofd in omdat ik niet zeker wist hoe snel ik mijn punten zou kunnen afstrepen en of ik er wel tijd voor zou hebben. één ding is zeker. Een lijstje maken met de dingen dat ik graag wil meemaken, zien en doen (mijn bucket list dus), was een van de beste keuzes uit mijn leven. Waarom? omdat ik dankzij het lijstje en dat stemmetje in mijn hoofd wat ik mini-me noem, steeds werd herinnerd aan de leuke dingen in het leven en dat je buiten al dat harde werken en studeren vooral moet genieten van de dingen in het 'nu', doen wat je graag wilt doen en vooral weet dat je echt leeft. Dat laatste klinkt misschien een beetje zweverig, maar ik hoop dat je snapt wat ik bedoel. Kom uit je comfortzone en doe wat je echt wilt.

Hoe ziet mijn bucket list eruit?

Dat is aan jou. Sommigen spenderen veel tijd aan het uiterlijk van hun bucket list, wat ik overigens wel kan snappen. Dat lijstje moet je als het goed is heel lang bij je houden en dan wil je geen onleesbare met koffiedruppels beregende rolletje papier in je zak hebben. Alhoewel dat wel weer een teken is dat je gebruik maakt van je lijstje.

Hoe die van mij eruit ziet? Ik heb een paar A6 blaadjes onder elkaar geplakt, mijn wensen benummert en klaar is kees, naja..Cherell.

Zo vond ik het goed genoeg. Voor mij hoeven er geen bloemetjes en mooie krabbeltjes op. Als het maar leesbaar en vervoerbaar is. Vandaar de kleine blaadjes dat ik onder elkaar geplakt heb. Het past altijd in mijn broekzak. Zelfs in m'n skinnyjeans! Dus mijn punt is. Doe wat je makkelijk en leuk vind, It's all yours.

Maar wat kan ik er wel en niet op zetten?

Wat ik al zei. Dat is ook weer helemaal aan jou. 'Maar waarom laat je me dit lezen dan?!' Omdat ik je wel wat tips kan geven en niet te vergeten..Inspiratie!

Dus.

Zorg ervoor dat je wensen opschrijft dat wel haalbaar is. Je kan wel willen werken in het buitenland, maar voor hoe lang en waar. Krijg je geen heimwee en kan je Nederland en thuis snel en makkelijk achterlaten. Dat is natuurlijk bij iedereen anders, maar vraag jezelf wel bepaalde dingen af voordat je zo iets opschrijft. Anders stel je jezelf alleen teleur terwijl je voor jou doen wel uit je comfortzone zou kunnen komen, maar tot je eigen grens. Dat is natuurlijk ook weer bij iedereen anders.

Moeten het er 100 zijn?

Dat is natuurlijk wel een mooi getal, maar 100 vind ik zelf wel een beetje veel. Toen ik aan mijn bucket list begon kwam ik met moeite bij de 50. Maar de een heeft natuurlijk meer wensen dan de ander. Na anderhalf jaar heb ik nu nog maar 64 goals opgeschreven waarvan ik maar 13 heb gedaan. Wat ik trouwens ook wel genoeg vind voor anderhalf jaar. Het waren namelijk geen gewone wensen, maar dat vertel ik straks wel.

Dus. Wil je graag 100 wensen op je bucket list? Google is natuurlijk een geweldige hulpmiddel. Denk je 'Ik wil weten hoeveel mensen dezelfde wensen hebben!' check de site www.bucketlist.org. Hier vind je de leukste en beste bucket list goals. Via je Facebook kan je je aanmelden, je goals delen en nog veel meer.

Zelf ben ik nog niet helemaal bij, omdat ik geen internet had en het daarna heb opgegeven, but no problem! Want ik heb mijn papieren bucketlist en die heeft geen internet nodig!

Wat ik al heb gedaan

De leukste vijf. Misschien inspireer ik je nog een beetje.
1. Naar Florida, wandelen op Miami beach

- Gewoon een dingetje waar ik alleen maar van kon dromen.
2. Kennedy's Space Centre, en de Disney Parken in Orlando

- Voordat ik er zelf was geweest heb ik er veel verhalen over gehoord en vooral jarloersmakende foto's gezien op Facebook. Altijd leuk om weer even kind te zijn.

3. In de krant staan

- Dit deed ik grotendeels omdat de opa van mijn neefje zei dat 'Babe van de week' met de week minder werd. Mij leek het vooral een leuke ervaring en kon het me niets schelen wat mensen ervan zouden vinden. Tot dat ik de foto's zelf zag. Op dat moment hoopte ik dat de krant waar ik met m'n kop in stond helemaal niet veel werd gelezen. Mijn Whatsapp en Facebook liet echter weten dat wel velen de krant bekeken. Hehe YOLO.

4. Een eigen moestuintje hebben.

- Geloof het of niet. Ook genoeg mannen doen het. Ik hou van koken (en kan dat ook beter dan bakken). Wat is er dan leuker dan je eigen moestuintje kaalplukken en er heerlijke gerechten van maken. En nee. het kwam niet door de Albert Heijn actie. Die zaadjes doen het niet eens. *Kuch. Sorry Appie.

5. Een blog beginnen.

- Ik heb veel geoefend met het schrijven van verhalen voor mezelf. Dan kocht ik weer een schrift en begon ik te schrijven. Uiteindelijk vond ik dat het schrijven voor mezelf wel leuk was, maar verder dan dat kwam het niet. Ik wilde meer en tegelijkertijd wat anders. Het idee over een blog beginnen dwaalde dus al wat jaren in mijn hoofd, maar de vraag 'waar moet ik het over hebben?' hield mij tegen. Tot de dag dat ik realiseerde dat ik eigenlijk helemaal niet ver

hoefde te zoeken om antwoord op die vraag te krijgen. Ik hou het over het leven! Mooie dingen, moeilijke dingen, keuzes en nog veel meer. Alles waar je al mens tegenop zou kunnen lopen. Yeah me!

Wat ga ik nog doen

Natuurlijk is dat geen moeilijke vraag. Ik heb nog heel veel goals op mijn lijstje staan en voordat ik dat af zal hebben ben ik een paar jaar verder. Maar hier mijn top vijf waar ik niet op kan wachten.
1. Werken in het buitenland

- Het is blijkbaar makkelijker dan ik had gedacht. Het hangt er natuurlijk ook wel vanaf waar je in het buitenland wilt werken. Ik ben via internet gaan zoeken naar vacatures voor vakantiebaantjes in het buitenland en zo kwam ik op verschillende sites terecht. Van Griekenland tot Frankrijk! De keuzes zijn er zeker alleen moet je goed en op tijd zoeken. Vanaf juli t/m augustus 2015 ben ik te vinden in Zuid-Frankrijk! Dus dit kan ik nog niet afstrepen maar binnenkort dus wel. Hoeveel last ik zal krijgen van heimwee of juist niet kan je lezen vanaf 2 juli 2015 of zelfs al eerder. Hier voor zal ik een aparte pagina aanmaken. So stay tuned! Or something.

2. Naar een Drive-in bioscoop
- Lijkt me gewoon super geweldig om dat een keer mee te maken. Lekker is de auto staren naar een film op een groot scherm. Moeten je ramen wel goed schoon zijn.
3. Oud en Nieuw vieren op Time Square
- Dit is zo iets wat voor velen totaal niet interessant is, maar mij lijkt het super, Lekker feesten op Time square. Ball drop enzo. 

4. Op schiphol staan, random een vliegtuig pakken en vakantie vieren
- Tegenwoordig kan je via srprs.me je bestemming helemaal aan een ander overlaten. Jouw bestemming ontdek je pas als je op het vliegveld staat. Ik zou zeggen.. Ga checken!
Natuurlijk zal ik deze speciale en scary dag gewoon filmen en posten. Lekker lachen.
5. Mama een boeket van 100 bloemen geven.

- Ook iets wat ik al jaren wil doen, maar nooit aan denk. Ik vind het trouwens ook moeilijk omdat ik weet dat ze niet alle soorten bloemen mooi vind. Maar mijn punt is. Doe ook eens wat voor een ander. Mijn mama houdt van bloemen.... maar niet van alle.

Get to the point

Mijn punt over het maken van een bucket list? Gewoon doen dus! Iedereen heeft een druk leven. Maak gewoon tijd voor dingen die je nauwelijks of zelfs nooit doet. Gekke dingen of wat je maar wilt. Fleur niet alleen je Facebookpagina op, but also your life. DOE DOE DOE.

Mega Chocolate Chip Cookie

Dus vandaag wilde ik iets cools doen. Ik had een vrije dag, de zon scheen. Ik heb een mega chocolate chip cookie gebakken! Hoe het er vanaf is gegaan en hoe erg mijn mega koek uiteindelijk is verbrand, omdat ik weer eens wat anders wilde doen lees je gewoon hieronder. Niet te hard lachen. Oké, dankjewel.

Half rotte, maar nog lekkere banana for scale. You're welcome. 

Als eerst heb ik natuurlijk al mijn bakproducten en ingrediënten bij elkaar geschraapt. Als een klein meisje met een super idee naar de supermarkt gerend want de eieren waren op, maar daarna had ik alles in huis om een geweldig mega, fat making, chocolate chip cookie te maken die je hier ziet.

But whut?

Wat je nodig hebt.
- 150 gram zachte roomboter
- 205 gram suiker
(Ik deed 100 gram bruine basterdsuiker en 105 gram kristalsuiker)
- 160 gram pure chocola
- snufje zout
- 230 gram bloem
- 1 ei
- 1 zakje vanillesuiker
- inimini druppeltje vanille aroma
(hoeft niet. Doe ik wel)
- Cacoapoeder
Voor een iets bruinere kleurtje

Maar hoe moet ik beginnen?

Waarom moeilijk doen als het ook makkelijk kan. Koekje is een koekje.
Gooi de boter, suikers, vanilliesuiker en dat inimini druppeltje in een redelijk grote kom (alles moet er uiteindelijk in) en meng het met je hand. 'Eerst wassen mi boy!' Oh en doe de oven ook even voorverwarmen. 170 graden is prima. De koekjes moeten maar even in de oven dus nu zou het wel handig zijn om de oven gewoon iets van tevoren aan te zetten.

Hak je pure chocolade. Like this...

Maar gooi dat er als laatst in! Want anders smelt alles. Vieze boel en zo. Is je huisgenoot of moeder weer niet zo blij mee.

Gooi nu de rest erbij. Dus als je het niet meer volgt; Eitje erbij, cacoapoeder, bloem en zout. Weer even goed mengen en om het makkelijker te maken gooide ik dit goddelijke deeg op het aanrecht. Ik sloeg het een beetje plat en gooide de finishing touch in het midden (Chocola), vouwde het deeg eroverheen en toen was het weer even lekkere kneden. Tada!

Ziet er goed uit of niet! 

Even laten rusten. Ruim ondertussen de keuken even op... Klaar? Oké.

Pak een deegroller or whatever je hebt om je deeg uit te rollen.
(Je kan het ook gewoon een beetje uit elkaar trekken en plat drukken. Prima te doen.)
Maak er wat moois van. En dan heb je zo iets...









Gooi het voor ongeveer 10 minuten in de oven, maar let wel op. Kleine koekjes hebben maar 6 tot 8 minuten nodig. Ik kan het weten. Met mijn kleine koekjes kon je frisbeen.
Even geduld. Ruim nog even de rest van je troep op, zap even van zender, neem een plaspauze, aai je kat, zwaai naar de overbuurvrouw die weer uit haar raam zit te staren en voor je het weet zijn die paar minuten voorbij.

Et Voilá! Ietsjes te donker, maar dat kan jij vast beter. Ik zeg probeer het and show me!

Regels zijn er om gebroken te worden

Dus heb ik mijn koekje in kleine stukjes gebroken. Gewoon omdat dat kan. 

Alsof er een engeltje op je tong piest...